Gloomy Saturday

 امروز شنبه، اول بهمن است و افسردگی من به شدت بالا زده، جوری که صبح با زور کلنگ از تخت جدا شدم.

بخاطر آلودگی هوا، امروز و فردا اداره‌ها و بانک‌ها و اینها تعطیل هستند. اینقدر وضع خراب شده که دائم فکر می‌کنی هوا ابری شده و همین الان است که یک باران حسابی ببارد، اما همه‌اش دود و کثافت است. به زور می‌شود نفس کشید. هوا یک جورهایی مثل فیلم interstellar شده است.

حالا فکر کن که در یک همچین وضعی، افسردگی آدم هم بالا بزند. از صبح تا همین الان نشسته‌ام پشت کامپیوتر و هیچ کاری نمی‌کنم. هدفونم را گذاشته‌ام توی گوشم و برنامه دیشب کامبیز را گوش می‌کنم و بیشتر حالم گرفته می‌شود.

حالم از اخبار به همه می‌خورد. از همه چیز خسته شدم. حوصله ندارم. امید و انگیزه‌ام را از دست داده‌ام.

دلم یک تراپیست مجانی می‌خواهد!!

This Madness is Killing me

 اوضاع و احوال مملکت به نظر آرام می‌رسد. مردم انگار که دوباره به روتین تخمی خودشان برگشته‌اند انگار. اما به نظر من این فقط ظاهر داستان است و بیشتر به نظر می‌آید که همه‌مان در حال کلنجار رفتن با این برزخ نکبتی که در آن گیر کرده‌ایم هستیم. راستش را بخواهید، توضیح دقیق و مناسبی برای توصیف چیزی که داریم می‌گذرانیم ندارم.

از نظر اقتصادی واقعا سر در نمی‌آورم که مردم چطور دارند می‌گذرانند. اوضاع سیاسی هم جوری شده که انگار کلمات مناسب برای آنچه که دارد اتفاق می‌افتد، هنوز اختراع نشده است. یعنی وقتی بهش فکر می‌کنی، فقط دهان آدم باز می‌ماند.

حکومت مرزهای وقاحت و بی شرفی را کیلومترها جابجا کرده است. مغز انسان توان پردازش این همه دروغ و بی رحمی و کثافت را ندارد. برای همین است که می‌گویم به جایی رسیده‌ایم که فقط می‌توانیم نگاه کنیم.

از ۲۲ به ۲۳

 دیشب حوالی ساعت ۱ بود که از خستگی غش کردم و نفهمیدم که چطور خودم را به تخت خواب رساندم. در طول یکی دو ماه گذشته زودتر از ساعت ۳ نخوابیده‌ام و مدام در طول روز دارم از بی‌خوابی زمین و زمان را گاز می‌گیرم. قبل از اینکه به خانه برسم دائم به خودم یادآوری می‌کنم که امشب دیگر باید به موقع بخوابم و از این جور حرف‌ها.. اما به محض اینکه می‌رسم خانه و باسنم را روی کاناپه می‌گذارم، انگار که نُشادر به آنجایم فرو کرده باشند، یهو جان می‌گیرم و عین جغد تا ۳ و ۴ صبح بیدارم و باقی ماجرا.

و خب ۲۰۲۳ هم از امروز به طور رسمی کار خودش را شروع کرد. در کل ۲۰۲۲ برای من یکی سال بدی نبود و در مجموع روزهای خوب بیشتری داشت و امیدوارم که سال میلادی جدید برای همه اتفاق‌های بهتری در راه داشته باشد.

و البته که ۲۰۲۲ برای ما ایرانی‌ها نقطه عطفی خواهد بود که در تاریخ ثبت می‌ماند. نقطه عطفی که از ۲۰۲۲ شروع شد و امیدوارم که تا قبل از تمام شدن ۲۰۲۳ نتیجه‌اش را ببینیم و طعم شیرینی‌اش دهان ما و همه دنیا را شیرین کند.