باید اعتراف کنم که در این مقطع زمانی چالش ۳۰ روز وبلاگ نویسی برای من کار سختی است. تقریبا ده سال پیش در همین وبلاگ از تک تک روزمره‌های پیش پا افتاده‌ام با آب و تاب حرف می‌زدم و از این کار خیلی هم لذت می‌بردم. اما حالا بعد از این هم مدت حس می‌کنم دیگر توان هر روز نوشتن را ندارم. در واقع هیچ حرف جدیدی نیست. همان تکرار مکررات است. امروز نوشتن برایم جنبه حسی دارد. هر وقت هوس نوشتن به سرم بزند می‌توانم بنویسم.
استادم امروز جواب داد که نهایتا تا ۹ بهمن فرصت دارم که پروژه‌ام را تحویل بدهم.
تا هفت روز آینده نیاز به یک معجزه دارم.
استادم امروز جواب داد که نهایتا تا ۹ بهمن فرصت دارم که پروژه‌ام را تحویل بدهم.
تا هفت روز آینده نیاز به یک معجزه دارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر