یکشنبه، فروردین ۱۴، ۱۳۹۰

اونجای آدم پاره میشه

خوبی ِ این 2 هفته تعطیلی این بود که از قید و بند زمان و مکان خارج بودم. اصلا برام مهم نبود که چند شنبه ست، ساعت چنده، کجا چه خبره و...
حالا باز دوباره از امروز باید روزهای هفته رو بشماری و مدام چشمت به ساعت باشه.

۲ نظر:

ایوب گفت...

زجر زجر
می فهممت
کی تموم می شه سهیل؟

یکـ عدد دختر گفت...

من از اون دو هفته تعطیلی که زمان و مکان از دستم در میره متنفرم