دوش حموم هم گاهی فاز رفتن زیر رگبار بارون رو به آدم می‌ده... اشکت با آب بارون گم می‌شه و هق‌هق‌ت هم لابلای تندباد ناپیدا... گفتم تندباد... 8-> ______________________ اون منوی شر روی گوگل باز و اف بی رو از توی Design برو تو قسمت ادیت پیام‌های وبلاگ، اونجا می‌تونی فعالش کنی.
یه جورایی توی حموم گریه کردن رو موافقم... البته خود من از اون دسته افرادی هستم که دوس دارم وقتی گریه میکنم هیچکس صدامو نشنوه چون توی اون شرایط ترجیح میدم بلند بلند گریه کنم...
۱۳ نظر:
آخ گفتی
درسته
درک میکنم کاملا
می فهمم. همدردم باهات. چه عجیبه که با این حالت اونقدر تو کامنتت انرژی بود.
این دوش حمام هم واسه خودش پناهگاهی شده ها!
میدونم چی میگی..درک میشی..
چيزي شده؟خوبي؟
اما من نمی تونم اونجا آرامش داشته باشم
وای یاد گرییستنهای بسیارم زیر دوش حمام افتادم...
آره واقعاً... بهترین مکان واسه عمیق فکر کردن توالت و بهترین مکان برای گریه کردن هم حموم خونست.
درک میکنم حس و حالت رو.
دوش حموم هم گاهی فاز رفتن زیر رگبار بارون رو به آدم می‌ده... اشکت با آب بارون گم می‌شه و هق‌هق‌ت هم لابلای تندباد ناپیدا...
گفتم تندباد... 8->
______________________
اون منوی شر روی گوگل باز و اف بی رو از توی Design برو تو قسمت ادیت پیام‌های وبلاگ، اونجا می‌تونی فعالش کنی.
اینی که گفتی از خصوصیات بارز یه خونه آپارتمانی!!
یه جورایی توی حموم گریه کردن رو موافقم... البته خود من از اون دسته افرادی هستم که دوس دارم وقتی گریه میکنم هیچکس صدامو نشنوه چون توی اون شرایط ترجیح میدم بلند بلند گریه کنم...
آره...
ارسال یک نظر